Ile potrzeba zmian?

Blog ostatnio troszkę zamilkł, ale u nas dzieją się same ciekawe rzeczy. Zmiany są potrzebne i ważne. Człowiek potrzebuje zmian, które dadzą motywacji do dalszej pracy, nauki. I u nas taki czas nastał... mamy dużo motywacji, a w więc dużo chęci do jakiejś "rewolucji".

Każdy planuje sobie rok, wtedy kiedy następuje jego początek. Staramy się ułożyć jakiś plan na nadchodzące miesiące, postanowienia, cele. W 2016 styczeń był dla mnie przełomowy... stwierdziłam, że chcę aktywnie spędzić ten rok, że będę zapisywała wszystko, ćwiczyła, planowała i tak dalej. I co z tego wyszło? W sumie tak...dwa pierwsze miesiące były udane i szły zgodnie z moimi oczekiwaniami. Później był okres smutny, ale dzisiaj nie o tym. Nic nie stało na przeszkodzie, żeby dalej iść za planami z małymi zmianami. Jednak miałam tylko tyle motywacji, że po pierwszych miesiącach kalendarz poszedł w kąt, nie miałam żadnych celów. Żyliśmy z dnia na dzień i tak dotrwaliśmy do końca roku.

Na początku 2017 postanowiłam, że nie będzie żadnych planów, żadnych kalendarzy. Miało nie być postanowień, a były i to te wszystkie na "nie". Stwierdziłam, że moja motywacja kończy się z początkiem mniej więcej czwartego miesiąca. Wszędzie wyskakiwały posty na temat planów, na każdej stronie, którą odwiedzałam były pytania o postanowienia. Omijałam to i nie wnikałam w swoje przemyślenia. I teraz powstanie pytanie, skąd ta zmiana? Dlaczego nagle chcę coś zrobić, coś zaplanować? Hmmm...przyszedł marzec, pierwsze promienie słońca, pierwsza wiosenna pogoda. Widocznie tego potrzebowałam i to wszystko sprawiło, że chcę! Trzeb iść do przodu, nie można stać w miejscu i uważać, że tak mu być. Jest to dla mnie trudne, bo jestem osobą, która woli sobie wmówić "nie wyjdzie", żeby później nie mieć rozczarowania. Stwierdziłam, że nie mogę myślę tylko o tym, że fajnie byłoby jakby...ale trzeb starać się zmienić to co mnie otacza. Mam motywację i chcę ją wykorzystać.

Teraz najważniejsze... jakie zmiany się pojawiły? Pierwsza i od razu widoczna - blog. Od dawna miałam ochotę zmienić wygląd bloga, nawet podchodziłam do tego kilka razy, ale nie mam cierpliwości, nie mam na to czasu. I od kilku lat wygląd nie był odświeżany, ewentualnie zamiana nagłówka. Jednak to nie było to... a z momentem motywacji chciałam zacząć od wizerunku. Blog jest dla mnie ważny i chciałam, żeby zmienił się na lepsze. Prosty wygląd, przejrzysty i bardziej "profesjonalny". Uwielbiam pisać posty, lubię nawiązywać współpracę z firmami i pisać dla Was recenzje. Z pomocą Rott'N'York udało się sfinalizować to co miałam w głowie, na pewno moje wymagania były spore, ale jak widać Wiktoria podołała i jeszcze raz za to dziękuję! Jak Wam się podoba nowy wygląd bloga? Bo ja go uwielbiam i przez długi czas na pewno nie zmienię! Do tego powstało nowe logo, które wykorzystam w przyszłości na koszulkę i inne spersonalizowane rzeczy. Zmiana ta sprawiła, że jeszcze bardziej chcę... dlatego za jednym zamachem poszły kolejne ważne postanowienia.

Kalendarz towarzyszył mi w tamtym roku, a w tym za późno chciałam go kupić i na te z Biedronki się nie załapałam (bo były? co roku są?). I przez dwa miesiące o tym nie myślałam. Jednak stwierdziłam, że nie mogę planować, zapamiętywać czegoś bez kalendarza. I takim oto sposobem za niecałe 3 złote go zakupiłam. Czarny, zwykły, niespecjalnie łady, ale ja miałam plan! Oj..dużo tego planowania. Stwierdziłam, że z większą ochotą będę uzupełniała kalendarz jak będzie mój, specjalnie dla mnie, spersonalizowany. I takim sposobem siadłam do programy graficznego i stworzyłam okładkę, wydrukowałam, zakleiłam, trochę jeszcze ozdobiłam i jest! Jestem zadowolona z efektu i podziwiam samą siebie, że to się udało. Zapisuję w nim to co ważne dla mnie, to co było i to co przed nami! Ale, ale to nie ostatnia zmiana, a krok do kolejnej...jeszcze poważniejszej sprawy. 

Teraz najważniejsza zmiana, a może będzie to mała rewolucja w naszym życiu? Niko jest ze mną od roku, rok poznawania się i pewnego naprawiania. Jednak jego problem cały czas jest ze mną. Szczekanie...można stwierdzić, że ten typ tak ma. I jeśli tak się okaże to będziemy żyli tak jak to robimy teraz. Marzę, żeby za jakiś czas - dwa, trzy lata - pojawił się w domu nowy pies, ten wymarzony albo jakiś inny. Jednak nie mogę żyć tylko tym marzeniem. Mam w domu psa, mam Niko. Czarny ma pewien problem, którego nie ukryję, a tyle ile potrafiłam to już zrobiłam. Postanowiłam poprosić o pomoc osobę, która się na tym zna. Szukałam behawiorysty i chyba go znalazłam, trwają jeszcze ustalania szczegółów. Jest to dla mnie ogromnie ważne... może w końcu Nikowy spacer będzie spokojny? Takie zachowanie nie jest tylko uciążliwe dla mnie, ale Niko w takim stanie nie czuje się komfortowo. Jeśli takie spotkania nam pomogą, jestem zdecydowanie na tak. Nie chcę zrobić z niego robota, ale chcę poznać co w nim siedzi i dlaczego. Mam nadzieję, że taka decyzja spowoduje, że zrozumiemy się z Niko jeszcze bardziej i nasza współpraca wejdzie na wyższy poziom. Zamierzamy terapię zacząć z początkiem kwietnia i wtedy będę na pewno zdawała relację ze spotkań... w planach mamy też udział w kilku zajęciach grupowych, ale zaczniemy oczywiście od indywidualnych zajęć i poznania Nikowego problemu. Jest to dla mnie ważne... ze względu na Niko, na jego komfort, jego bezpieczeństwo, ale z drugiej strony bardzo chcę, żeby w przyszłości dogadał się z nowym psem, żeby nie musiała rezygnować z marzenia, a on nie musiał przechodzić stresów. Takie zajęcia wyjdą na plus dla niego, ale i dla nas domowników. Chcę spróbować wszystkiego co może pomóc Niko opanować swoje emocje.

Jestem bardzo ciekawa jak nasze plany się potoczą. Jaki kierunek obierze nasze życie i jak sobie z tym poradzimy. Liczę, że będzie coraz lepiej, a mój Niko zostanie takim samy przytulakiem, miziakiem bez względu na to jak potoczą się nasze zajęcia "naprawcze". Nigdy nie brałam udziału w żadnych spotkaniach z psem, a tym bardziej z psim behawiorystą. Mam nadzieję, że wszystko będzie dobrze, albo i lepiej! I dzisiaj byłoby to na tyle. Mniejsze i większe zmiany w naszym życiu zachodzą i jak na razie mi z tym dobrze. Motywacja ciągle jest ze mną i prowadzi dalej!